Niezręczny język animalicki wymarł, jak się zdaje, kiedy jedna z jego wynalazczyń, Majorie Incledon, przestała się nim interesować. Jej siostra Mary jednakże, oraz kilkoro innych dzieciaków zabrało się za konstrukcję nowego języka. Zwany był on nowsensem [nevbosh], co w tym języku znaczyło "nowy nonsens" - nowy w tym sensie że zastąpił animalicki, stary nonsens. Jednakże ów język był znacząco mniej nonsensowny niż animalicki. "Byłem członkiem społeczności mówiącej nowsensem" z dumą przypomina sobie Tolkien (MC s. 203).

Jaki był wkład nastoletniego Tolkiena w nowsens? Według Humphreya Carpentera w J. R. R. Tolkien - A Biography, rozdział 3, Mary i on "współpracowali w wynajdywaniu [tego] nowego i bardziej wyrafinowanego języka". Jednakże nie jest to wersja którą podaje sam Tolkien w The Monsters And The Critics, s. 203. Według tej, rola Tolkiena w konstrukcji nowsensu była o wiele skromniejsza; wniósł po prostu wkład w słownictwo i miał wpływ na pisownię.

Nowsens w każdym razie był pierwszym względnie wyrafinowanym wymyślonym językiem, z którym zetknął się Tolkien, chociaż sam już zaczął taki projekt (MC s. 203: "Byłem starszy w tej tajemnej przywarze... niż twórczyni nowsensu"). Ale jedyny tekst w nowsensie, jaki przetrwał, nie licząc kilku izolowanych słów wspomnianych przez Tolkiena, to wierszyk podany w biografii Carpentera i MC s. 203:

Dar fys ma vel gom co palt 'hoc
pys go iskili far maino woc?
Pro si go fys do roc de
Do cat ym maino bocte
De volt fac soc ma taimful gyróc!'

"Był sobie staruszek który rzekł jak / mógłbym możliwie ponieść moją krowę? / Bo gdybym miał ją poprosić / żeby weszła do mojej kieszeni / urządziłaby taką straszną kłótnię!"

(Tłumaczenie podane przez Carpentera podstawia "koszyk" (tj. basket) zamiast "kieszeń", ale to widocznie dla uratowania rymu z "ask it" w poprzednim wersie; bocte znaczy "kieszeń", tak jak angielskie słowo którego jest ono przekręceniem). Co do źródeł słownictwa, patrz: lista słów poniżej. Głównymi składnikami są angielski, francuski i łacina.

Tolkien zauważa, że dzieci, przekręcając znane słowa, wykazywały intuicyjną znajomość elementarnej fonetyki - czuły że pewne dźwięki są "podobne". Umiały przekształcić głoski dźwięczne w bezdźwięczne ("get" > cat) i odwrotnie ("to" > do), zmienić spółgłoski szczelinowe w zwarte ("there" > dar) lub wybierać między różnymi nosówkami ("in" > ym). Innym takim prymitywnym i dowolnym prawem fonetycznym była zamiana końcowego -ow w angielskich słowach na -oc: "how" > hoc, "row" > gyroc (ale skąd pochodzi gy-?) Spoglądając wstecz, dorosły Tolkien uważał nowsens bardziej za kod niż język. Co uznał za interesujące, to kilka słów które nie były po prostu przekręceniami słów istniejących, tak jak iski-li ("możliwie") czy lint ("szybki, sprytny, zwinny", MC s. 205, 206). Zlanie się dźwięku i znaczenia w sposób który zwyczajnie podobał się wynalazcy było zasadą na której miał później konstruować swoje własne języki - najwcześniejszym zachowanym przykładem jest naffariński.

Data ostatniej modyfikacji (Last modified): 1997.09.06.